วันทัช" ถุงยางอนามัยลดโลกร้อน

หลายคนคงทราบแล้วว่า.. สินค้าที่ติด "ฉลากคาร์บอน" เป็นผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการอนุมัติว่าเป็นสินค้า "รักษ์พลังงาน" ช่วยเหลือสิ่งแวดล้ม ไม่ว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์อาหาร และเครื่องอุปโภคบริโภคในชีวิตประจำวัน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็ได้แก่ "ถุงยางอนามัย"

เพื่อนๆ อาจนึกไม่ถึงว่า "ถุงยางอนามัย" จะเป็นสินค้าแรกๆ ในเมืองไทยที่ได้ติดฉลากคาร์บอนด้วยเหมือนกัน และเป็นถุงยางอนามัยรายแรกในโลกที่ได้ติดฉลากคาร์บอน "วันทัช" ถุงยางอนามัยจาก บริษัท ไทยนิปปอน รับเบอร์ อินดัสตรี้ จำกัด ได้รับการอนุมัติ ให้ติดฉลากคาร์บอนเป็นรายแรกๆ ของประเทศไทย และอาจเป็นถุงยางอนามัยรายแรกในโลก ที่ได้ติดฉลากคาร์บอน โดยได้มีการเปิดตัวร่วมกับผลิตภัณฑ์อื่นๆ ในประเทศไทยที่ได้รับฉลากคาร์บอนแล้วรวม 25 ผลิตภัณฑ์ เมื่อปลายเดือน มี.ค. ที่ผ่านมา

เนื่องจากร้อยละ 90% ของที่ผลิตถุงยางอนามัยได้ทั้งหมดของบริษัท โดยส่วนใหญ่ส่งออกไปยังสหรัฐฯ และยุโรปเป็นหลัก ซึ่งในกลุ่มประเทศเหล่านี้เขาให้ความสำคัญในเรื่องของสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างมาก และเริ่มมีสินค้าติดฉลากคาร์บอนกันแล้ว ทำให้ปัจจุบันสามารถลดการใช้พลังงานลงได้ และลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงได้ประมาณ 25.4%

ทั้งนี้ ผลิตภัณฑ์ถุงยางอนามัยวันทัชที่จะติดฉลากคาร์บอน ได้แก่ รุ่นแฮปปี้, รุ่นแมกซ์ดอท, รุ่นสวีททีน, รุ่นมิกซ์ 3, รุ่นสตรอเบอรี, รุ่นโซลูชัน และ รุ่น 50.5 ซึ่งนับเป็นถุงยางอนามัยรายแรกในประเทศไทยที่ติดฉลากคาร์บอน จากทั้งหมดที่มีผู้ผลิตอยู่ประมาณ 5 รายด้วยกัน และอาจเป็นรายแรกของโลกด้วย เพราะยังไม่มีข้อมูลว่ามีถุงยางอนามัยของประเทศใดที่ติดฉลากคาร์บอนแล้ว

แหล่งที่มา: ผู้จัดการ Online

Eastbourne,UK

การเดินทางครั้งใหม่
17 Jan 09
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือที่ตั้งไว้เวลา สามนาฬิกาสามสิบนาทีดังขึ้น ในขณะที่ฉันนอนขด ม้วนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ พอฉันเริ่มขยับตัวเพื่อบิดขี้เกียจ ลากสังขารตัวเองไปปิดเสียงนาฬิกาปลุก ใจจริงอยากกลับไปนอนขดตัวใต้ผ้าห่มอีกครั้ง แต่พอนึกขึ้นได้ ว่าวันนี้ไปวันที่ฉันคิดว่า อาจเป็นการเริ่มต้นเรียนรู้สิ่งใหม่ๆในชีวิตอีกครั้ง หลังจากความรู้สึกนี้จบไปตั้งแต่ตอนฝึกงานเสร็จ นับเวลารวมก็เกือบประมาณสองเดือนเห็นจะได้ ฉันยกตัวขึ้นและบิดขี้เกียจอีกครั้ง รู้สึกว่าต้องทำตัวให้คล่องแคล่วพร้อมรับมือสิ่งที่กำลังรออยู่ ฉันเข้าห้องน้ำ มองตัวเองในกระจก มันก็คงเป็นเหมือนกิจวัตรที่ต้องทำทุกวัน ปกติฉันชอบให้กำลังใจตัวเองทุกเช้าด้วยการยิ้มและพูดกับกระจกว่า “โอเค ทำได้ สู้ๆๆ” แต่วันนี้ความรู้สึกต่างไปจากทุกวันเล็กน้อย วันนี้ฉันจะต้องขึ้นเครื่องบิน ไปประเทศอังกฤษ ประเทศที่ฉันรู้จักผ่านคำพูดของคนอื่น ผ่านการบอกเล่าด้วยตัวอักษร ทั้งในเรื่องที่ดีและเรื่องที่ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับฉันเหมือนที่คนไทยคนอื่นประสบพบเจอมา แต่ฉันก็บอกกับตัวเองว่า “สู้ๆ น้อยหน่า ทำได้อยู่แล้ว”
ถึงแม้จะรู้สึกทั้งดีใจ ตื่นเต้นและหวาดกลัวกับการเดินทางและการใช้ชีวิตที่อังกฤษนานถึง เจ็ดเดือน แต่มันก็รู้สึกหายไปหมด พอคนในครอบครัวโทรมาอวยพรให้ รวมทั้งเพื่อนๆที่น่ารัก บอกให้กำลังใจและอุตส่าห์ตื่นนอนแต่เช้าเพื่อส่งที่สนามบิน ฉันและเพื่อนตกลงกันแล้วว่า เราจะไม่ร้องไห้กัน แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้



พอบอกลาเพื่อนๆเข้าประตูไป หันมามองภาพเพื่อนเดินห่างออกไป ผ่านกระจกสีขุ่น มันเป็นภาพที่เศร้าจนบอกไม่ถูก พอขึ้นมานั่งบนเครื่องบิน กลับมีคำถามขึ้นมาอีกว่า ตอนที่ฉันไม่อยู่ที่เมืองไทย พวกเพื่อนจะลืมฉันไหม พวกมันจะคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า ฉันถามกับตัวเองในขณะนั่งอยู่บนเครื่องบินที่กำลังจะออกว่า ฉันจะทนได้ไหมกับการคิดถึงคนที่บ้าน เพื่อนๆ แล้วก็อาหารไทย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ


การนั่งเครื่องบินครั้งแรกของฉัน รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย มองออกไปนอนหน้าต่างเห็นทุกสิ่งที่ทุกอย่างเล็กลงๆ พอบินมาได้สักครู่หนึ่งก็รู้สึกเหมือนลอยอยู่บนสวรรค์ มองทอดสายตาออกไปด้านนอกก็เจอได้เมฆขาวโพลนเต็มไปหมด มองด้านล่างก็เป็นทะเลสีฟ้าครามไปหมด ฉันได้เรียนรู้อุปกรณ์บนเครื่องบินหลายอย่าง บางอย่างก็ไม่เคยเล่นมาก่อน
เครื่องบินของสายการบินการ์ต้าที่ฉันนั่งมา ต้องลงต่อเครื่องที่เมืองโดฮา ประเทศการ์ต้า เมืองโดฮา พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นทะเลทราย ส่วนในตัวเมืองการ์ต้าที่ฉันมองผ่านจากอาคารผู้โดยสาร เมืองการ์ต้าเหมือนเป็นเมืองเลโก้ เพราะตึกของที่นี้สร้างเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมเกือบทุกตึก แล้วแต่ละตึกก็จะสร้างประตูหรือหน้าต่างเยอะๆ ให้ความรู้สึกเหมือนได้เห็นเมืองตัวต่อเลโก้อย่างไงอย่างงั้น ผู้คนที่นี้ใช้ประกอบอาชีพเกี่ยวกับการขุดเจาะน้ำมัน และการก่อสร้างเป็นส่วนใหญ่ ภาษาที่ใช้หลักๆกัน คือ ภาษาอาหรับและภาษาอังกฤษ สำเนียงของคนที่นี้ฟังยากมาก พวกเขาพูดภาษาอังกฤษคล่องกันมาก แต่สำเนียงแบบอาหรับ
เครื่องบินที่ฉันต่อจากโดฮาไปลอนดอนดีเลย์ไปสัก สามสิบนาที ฉันกับหญิงก็เลยนั่งติดแหง่กอยู่ที่สนามบินนานาชาติ
การ์ต้า นานถึง สี่ชั่วโมงเห็นจะได้ แต่โชดดีที่นี้ ผู้คนที่มารอต่อเครื่องมีจำนวนน้อย พวกเราก็เลยนอนยืดแข้งยืดขา ถ่ายรูปเล่นกันเต็มที่


http://picasaweb.google.com/myloveclubnoina/EastbourneUK?feat=directlink

แรงบันดาลใจ

แรงบันดาลใจที่ทำให้ฉันอยากจะถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวหนังสือเริ่มขึ้นจากการจุดนี้ มันเป็นเหมือนจุดสีในจำนวนหลายล้านสี ที่สะท้อนเกิดเป็นภาพที่ฉันได้สัมผัสผ่านดวงตาของฉัน ฉันคนหนึ่งเป็นผู้โชคดีได้รับบัตรชมภาพยนตร์หนังสั้น "หวานขม" ของบอยป๊อด การถ่ายทอดเรื่องราวผ่าน 13 บทเพลงเพราะ ในอัลบั้ม Bitter Sweet เป็นภาพยนตร์ที่ดีและสร้างความรู้สึกอบอุ่นในใจได้ดีทีเดียว วันนี้ฉันได้เรียนรู้บางอย่างจากภาพยนตร์นี้ จากเพลง ช่วงที่ดีที่สุด เป็นเรื่องราวที่ถ่ายทอดความรู้สึกของตัวละครผ่านภาพสีขาว ดำ ที่ทำให้ผู้ชมภาพยนตร์อย่างฉัน สัมผัสได้ถึงความเหงา เศร้า และรอคอย
เรื่องราวถูกถ่ายทอดผ่านตัวละคร ที่มีเป็นชายชราคนหนึ่งตามหาผู้หญิงที่เขารักในอดีต ผู้หญิงคนที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน แต่ความสัมพันธ์ได้หยุดชะงักลง เพราะเขาได้บอกแก่ผู้หญิงว่า เขาคิดกับเธอมากกว่า คำว่า เพื่อน
จากสิ่งที่ชายชราเคยตัดสินใจบอกไป ทำไมเธอหนีหายไปจากชีวิตของเขา และไม่ได้พบกันอีก ถึงแม้วันเวลาจะล่วงเลย ความรู้สึกของชายชราคนนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย จนวันนี้ที่เขาหวังว่าจะได้พบเธออีก เขาได้เข้าไปยังห้องพิเศษ ห้องหนึ่งที่สามารถย้อนวันเวลากลับไปพบผู้หญิงคนที่เขาคิดถึงมาตลอดเวลา 40 ปี เมื่อเขาเดินเข้าไป ก็ได้พบกับผู้หญิงที่เขารอมานานเกือบครึ่งชีวิต เขาถามทุกข์สุขกับเธอ และพยายามที่จะบอกว่า ความรู้สึกของเขา ยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
สี่สิบปีที่ผ่านมา ไม่มีวันไหน ที่เขาจะลบเลือนเธอออกจากใจเขาได้เลย วันนี้เขายังคงหวังว่าเธอจะเข้าใจและเปิดรับเขาให้อยู่ในใจของเธอบ้าง แต่กลับถูกเธอปฏิเสธ และบอกว่าถ้าอยากจะอยู่กับเธอนั้น เขาต้องคิดว่าเธอเป็นเพื่อนของเขาคนหนึ่ง เขาก้มหน้าลง ครุ่นคิดอยู่ช่วงขณะหนึ่ง ก่อนจะหงายหน้าบอกเธอด้วยสีหน้ามั่นใจ เขาคิดแบบนั้นไม่ได้ เขาเล่าให้เธอฟังด้วยสีหน้าที่เปี่ยมด้วยความสุขว่า ตลอดระยะเวลา สี่สิบปีที่ผ่านมา ที่เธอหนีหายไปจากชีวิตเขา มันเป็นช่วงเวลาที่เขาทรมาณมาก แต่เพราะความรู้สึกนี้ ที่เรียกว่า รัก ทำให้เขามีชีวิตอยู่มาได้ มันเป็นเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจเขา ให้ดำเนินชีวิตมาจนรอเพื่อจะพบเธอและบอกเธอถึงความรู้สึกนี้อีกครั้ง ผู้หญิงคนนั้น กล่าวขอบคุณเขา ที่เขาพูดความจริง ซื่อสัตย์กับหัวใจของตัวเอง และบอกว่า ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่สวยงาม เพราะมิตรภาพที่แท้จริง เกิดขึ้นจากความจริงใจ เมื่อเธอกล่าวจบ เธอก็ได้เลือนลางหายไป ทิ้งให้ชายชรานั่งครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และเดินออกจากห้องนั้น ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม และภูมิใจว่า เขาได้ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอ ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตลอดระยะเวลาสี่สิบปี และจนกระทั่งบัดนี้เขาก็ยังคงซื่อสัตย์กับหัวใจของตนเอง และจะคงเป็นเช่นนี้ตลอดไป
เมื่อตอนนี้ฉายจบ ฉันหวนกลับมาถามตัวเอง ฉันเคยซื่อสัตย์กลับความรู้สึกของตัวเองบ้างไหม คำตอบที่ได้แทบจะไม่ต้องใช้สมองส่วนไหน ประมวลผลเลย ฉันตอบใจตัวเองได้ทันที ว่า "เคย" ย้อนกลับไปเมื่อปีก่อนฉันแอบชอบคนคนหนึ่งมาก ฉันกลัวว่าถ้าบอกไปแล้ว ฉันจะต้องกลับมานั่งเสียใจที่เขาอาจจะปฏิเสธฉัน แต่สิ่งที่ฉันกลัวมากกว่า คือการที่จะต้องมานั่งเก็บความในใจ และหลอกใจตัวเอง ฉันตัดสินใจบอกเขา เขาไม่มีคำตอบใดๆ มีเพียงแต่รอยยิ้มเล็กๆ ผ่านมาเป็นเวลาเกือบปีครึ่ง เวลาที่ฉันคิดถึงเขา หรือได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขา ฉันรู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้ง และดีใจที่วันนั้น ฉันตัดสินใจบอกเขาว่าฉันรู้สึกอย่างไร
ภาพยนตร์หลายเรื่องที่ทำให้ฉันได้คิดย้อนถึงสิ่งที่ฉันเคยทำในอดีต และสอนให้ฉันได้เรียนรู้ในเรื่องของความรักในหลายแง่มุมจากบทของผู้กำกับที่มีคุณภาพ ภาพยนตร์สั้น ตอน " ช่วงที่ดีที่สุด" ทำให้ฉันนึกถึง ประโยคหลักสำคัญของภาพยนตร์เรื่อง " รักแห่งสยาม"ที่ฉายเมื่อปีกลาย ที่กล่าวไว้ว่า "ตราบใดที่ยังมีรักยังมีหวัง" เหมือนความรู้ของชายชราคนที่เขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้ เพราะว่าความรักที่เขามีต่อเธอ ไม่ใช่ความรักที่เขาควดหวังจะได้รับจากเธอ


ขอบคุณภาพยนตร์ดีดี ทุกเรื่องที่เติมเต็มความรู้สึก อบอุ่นในหัวใจ
ขอบคุณจริงๆ
_Myloveclub_

The Crisis of Life!

The Cirsis of Life!

Now I am confused with the present situation in my mind.

I gonna graduate in two months, but I don't know what to do next.

I try to find out the best agency for

" Work and Study Program on broad"

Since I have done internship until now.

I still cannot find that.

HAPPY TIME!

This is my hobby!

I spend time for drawing and sketching. It is HAPPY TIME!

Busy!

Hi! My diary, I just have time to back for writing on my daily life again. I have been busy in learning and doing my intern at Qatar Airways which it started from 20 August untill now, and to be continue to 4 December.

In the internship, it consists of four months<>. The first month was doing intern with Financial Department. It was so difficult for me and a bit boring because I hate numerial skill.
<>

Anyway, I learned on numerial skill a bit, accounting, and tax invoice on Qatar Airways' organization.

The second month was doing intern for Commerial Depart. I felt good and enjoyable to do internship the department. I got knowledge on fight booking sechedule, how to collect Fight Statistis Report, translate press release, writing reply letter, and checking name list each fight of each day. The Staffs of QR are so kind and freindly to hekp and teach me on airline system.

Now I am doing intern for the third month, I move to do intern with Reservation Department. I learn a lot in how to check fight, reconfirm fight, cancel fight ,etc. They also teach me how to read specific code especially abbreviations.

I sitll enjoy my intern. This period, I still have some free time, so I return to draw again after I have no time to write them for a long long time.

Let me show you on : http://picasaweb.google.co.th/myloveclubnoina/MYGALLERY#
And don't forget to give me some comment Thks

Still have question?

Since I have born in this world , I always hear from people around me. You can choose what you want to be and which way you want to go. Although I hear about that many many times, I still have many questions that take place in my mind.
How can I know what I want to be or which way I want to go?
and

How can I know it is the right and suitable way for me?

I think this idea that always happens in everyone's mind.

This idea took place to me when I studied in M. 3 and M. 6.

It was time to decide my life for being continue in studying.

Anyway I could pass them already.

OH OH OH!

It gonna happen again

I am going to graduate in Bachelor's degree from Sripatim University, so I have to choose the way to go between continued studying and working.

I still love learning new thing, I also want to learn on working life.

So confused!!!

HAHAHA!!

Maybe I should find people who used to obtain

as like this situation and listen suggestion from them.

The Fear of Unknown!!

Now I'm so confused with my internship. I have reguested to do internship at Qatar Airways which is in Exchnage Tower Level 21 at Sukhunvit Rd- Klongtoey,Bangkok. The fear of unknown happens with me again. Normally I am afraid of the thing that I cannot predict it.

I think Qatar Airways can give me a good experience in the internship before I will graduate at the end of this year.

I try to tell my self. Don't worry about the thing! It gonna be all right and I can do it well.

Although I am so scared about that, everyone around me always cheers up me, so I will do it extremely.

Fighting! Fighting!!

Microsoft+ True + Sripatum University

Microsoft iCafe e-Learning @ True at True Move Flagship Shop ..Siam Square Soi 2

http://info.spu.ac.th/content/7/4940.php

ＡＮＮＯＵＮＣＥＭＥＮＴ ＵＭＡＰ SCHOLARSHIP!

UMAP THAILAND SCHOLARSHIP 2008:

Hospitality and Tourism Management in Thailand of

The Commission on Higher Education

http://lib_arts.spu.ac.th/content/2/4931.php

ALL OF MEMORIES IN HERE

ALL OF MEMORIES IN HERE

FAREWELL PARTY OF UMAP

My Conclusion for UMAP THAILAND SCHOLARSHIP 2008!

UMAP Scholarship Thailand 2008

Hospitality and Tourism Management in Thailand

16 June-11 July 2008

At Silpakorn and Dhurakij Bundit University

            As The Commission on Higher Education, Thailand, and the nation secretariat of UMAP Thailand, kindly provide UMAP Scholarship Thailand 2008 for 20 students including us; five Thai students, we got the best opportunity to attend the program of The Hospitality and Tourism Management in Thailand which hold on 16 June-11 July 2008 <> at Silpakorn University and Dhurakij Bundit University. The program was separated into two parts as per the following discussion:

The first part of the course was tourism management in Thailand, which was supported by Silpakorn University. We learned how to management Thailand tourism on important and interesting topics. They consist of the evolutions of the tourism industry in Thailand, major tourist destinations, and cultural centers and historical attractions. The main objective of tourism management program emphasized in sustainable and community-based tourism management. UMAP’s Project separated in several lectures such as Tourism in Thailand, Thailand’s World Heritage sites, cultural and Thai society, eco-tourism, cultural tourism, home stay, and tourism marketing.

The second part of the course was hospitality management in Thailand, which was arranged by Dhurakij Bundit University. There were interesting lectures such as Thai hospitality industry, hotel management, crisis management in hospitality, food and culture, Thai cookery, and alcoholic beverage in Thailand. Every topic emphasized on the effective management of hotels and restaurants, practical techniques for control produces, staff productivity, business revenues, and learning identify of Thai cuisine.

The Hospitality and Tourism Management course aims to give us knowledge and experiences in hospitality and tourism management in Thailand. We gain a lot of knowledge in both theory and practice in hotel and tourism industry.

The advantages of the program are:

-  Experiences on international and local service industries

-  Studying in growth of the hospitality and tourism industry in Thailand

-  Learn on sustainable and community-based of tourism management practices in Thailand

-  Understand modern hotel and restaurant management practices

-  Learn on method in hospitality and tourism development

-  Understand Thai society and culture

-  Learn and exchange with exchange students about language and culture

        On behalf of Thai students would like to thank University Mobility in Asia and the Pacific <>, The Commission on Higher Education <>, Thailand, Silpakorn and Dhurakij Bundit University for providing us with the great program and looking after us all over duration in the program. We appreciated Sripatum University. Professors for helping us get this scholarship.

Asst. Prof. Dr. Nimnuan Srichad, Vice-President for Academic affairs, Aj.Vorasuang Duangchinda from Office International Relations, and our teachers from the Faculty of Liberal Arts for giving and supporting us the opportunity.

            Finally, we would like to thank all of those concerned at all the places we visit. 

 

Last day of UMAP Scholarship Thailand 2008!

11 July 2008

     

        Finally, the day that we did not want it to coming soon was the last day of UMAP Scholarship Thailand 2008. We had to say bye to each other. 

       In the morning and afternoon, we had  to do  final examination for evaluation UMAP scholarship. The test was a little bit hard. Everyone tried to do with best. Me,too.

     In the evening, DPU arranged Farewell party for us. 

Here we are all of photos! We took a lot of photos for keeping all of memories together.

UMAP PLEASE!!

I LOVE UMAP!!

WE ARE UMAP MEMBER FOREVER!!!

LOVE YOU GUYS!

KEEP IN TOUCH!!

           I would like to thank Sripatum University and everyone who supported me to attend this scholarship: Asst. Prof. Dr. Nimnuan Srichad, Vice-President for Academic affairs, Aj.Vorasuang Duangchinda from Office International Relations, and our teachers from the Faculty of Liberal Arts for giving and supporting us the opportunity.       

Thai Food and Beverage!

 7 -10 July 2008

 This week, we had to learn on the topic of Food and Beverage Course. I looked forwaed to learning the course because I love eating.HAHAHA!!

      On 7 July, we learned the lecture of Thai food and Thai Dinning Style in the class at DPU in the morning. Then in the afternoon, the teacher who is so funny took us to learn in real place that is a lot of fresh fruits and Thai food. That was Bon Marche market.My foreign friends were so excited to see the Thai fruits. Watti and I bought fruit Som Tum salad back to have for dinner,too.

     On 8 July, we learned on topic of Typical Thai Dining and Asian Styles of service: Thai food style, The uniqueness of Thai food, rice, curries, soup, spicy Thai salad, chili dips,etc.

        In the afternoon, we changed to wear Thai traditional costume at Cultural centre of DPU. Everyone likes Thai costume and said "WOW" although it was hard to wear it.

         we had lunch together with "Kan toke" as lunch is served on raised wooden tray. It is the tradition from the North of Thailand. We enjoyed eating a lot.    A   

  

          

       On 9 July, Thai cookery and Thai Beverage was an interesting for us. We had to cook Thai food: four items- Tom Yum kung, Basil leave with chicken, Som Tum, fried chicken. I had a duty to cook Som Tum. My Som Tum was no taste. Hahaha!

We tried to cook with our best, the chef said it's OK!

I thought maybe the chef pretended to say it's good for cheer up us to enjoy cooking.

       

In the afternoon, we needed to try on Thai wine and beer in several kinds. Some one likes them. Some my friends got drunk,too. I just felt bad a bit because I tried on them little. kkk

         

        On 10 July, we had a field study at Siam Winery Company which is the company produces SPY WINE. We were enjoyed to see how to produce it and tried the taste of its brand. I love Cocktail a lot . I drank it a lot, so my face was so red. I got drunk a little bit because my friends said why today you talk a lot and walk around room. Oh Oh!